ماده 184 :
هر فرد یا گروهى که براى مبارزه با محاربان و از بین بردن فساد در زمین دست به اسلحه برند محارب نیستند .
ماده 185 :
سارق مسلح و قطاع الطریق هر گاه با اسلحه امنیت مردم یا جاده را بر هم بزند و رعب و وحشت ایجاد کند محارب است .
ماده 186 :
هر گروه با جمعیت متشکل که در برابر حکومت اسلامى قیام مسلحانه کند مادام که مرکزیت آن باقى است تمام اعضا و هواداران آن، که موضع آن گروه یا جمعیت یا سازمان را مى دانند و به نحوى در پیشبرد اهداف آن فعالیت و تلاش موثر دارند محاربند اگر چه در شاخه نظامى شرکت نداشته باشند.
تبصره : جبهه متحدى که از گروه ها و اشخاص مختلف تشکیل شود، در حکم یک واحد است .
ماده 187 :
هر فرد یاگروه که طرح براندازى حکومت اسلامى را بریزد و براى این منظور اسلحه و مواد منفجره تهیه کند و نیز کسانى که با آگاهى و اختیار امکانات مالى مؤثر و یا وسایل و اسباب کار و سلاح در اختیار آنها بگذارند محارب و مفسد فى الارض مى باشند .
ماده 188 :
هرکس در طرح براندازى حکومت اسلامى خود را نامزد یکى از پست هاى حساس حکومت کودتا نماید و نامزدى او در تحقق کودتا به نحوى مؤثر باشد «محارب» و «مفسد فى الارض» است .
· فصل دوم : راه های ثبوت محاربه و افساد فی الارض
ماده 189 :
محاربه و افساد فى الارض از راههاى زیر ثابت مى شود:
الف ـ با یک بار اقرار بشرط آنکه اقرار کننده بالغ و عاقل و اقرار او با قصد و اختیار باشد .
ب ـ با شهادت فقط دو مرد عادل.
تبصره 1 : شهادت مردمى که مورد تهاجم محاربان قرار گرفته اند به نفع همدیگر پذیرفته نیست .
تبصره 2 : هر گاه عده اى مورد تهاجم محاربان قرار گرفته باشند شهادت اشخاصى که بگویند به ما آسیبى نرسیده نسبت به دیگران پذیرفته است .
تبصره 3 : شهادت اشخاصى که مورد تهاجم قرار گرفته اند اگر به منظور اثبات محارب بودن مهاجمین باشد و شکایت
شخصى نباشد، پذیرفته است .
· فصل سوم : حد محاربه و افساد فی الارض
ماده 190 :
حد محاربه و افساد فى الارض یکى از چهار چیز است .
1- قتل
2- آویختن به دار
3- اول قطع دست راست و سپس پاى چپ
4- نفى بلد .
ماده 191 :
انتخاب هر یک از امور چهارگونه به اختیار قاضى است خواه محارب کسى را کشته یا مجروح کرده یا مال او را گرفته باشد و خواه هیچ یک از این کارها را انجام نداده باشد .
ماده 192 :
محاربه و افساد فى الارض با عفو صاحب حق ساقط نمى شود .
ماده 193 :
محاربى که تبعید مى شود باید تحت مراقبت قرار گیرد و با دیگران معاشرت و مراوده نداشته باشد .
ماده 194 :
مدت تبعید در هر حال کمتر از یکسال نیست اگر چه بعد از دستگیرى توبه نماید و در صورتى که توبه ننماید همچنان در تبعید باقى خواهد ماند.
ماده 195 :
مصلوب کردن مفسد و محارب به صورت زیر انجام مى گردد.
الف ـ نحوه بستن موجب مرگ او نگردد .
ب ـ بیش از سه روز صلیب نماند ولى اگر در اثناى سه روز بمیرد مى توان او را پایین آورد .
ج ـ اگر بعد از سه روز زنده بماند نباید او را کشت .
ماده 196 :
بریدن دست راست و پاى چپ مفسد و محارب به همان گونه اى است که در « حد سرقت» عمل مى شود.
ماده 197 :
سرقت عبارت است از ربودن مال دیگرى به طور پنهانى .